فلسفه فضیلت روزه در ماه رجب
1. یکی از موضوعات مهم در بحث اذکار و عبادات مسأله زمان میباشد که این مسأله را با مثالی بیان میکنیم: همه محققین و متخصصین شب را نه تنها به علت سکوت آن بلکه به علت مجموعه شرائطی بهترین زمان برای خواب، تجدید قوا و کسب آرامش بیان میکنند با وجود اینکه شب و روز هر کدام پارهای از زمان هستند اما شب ویژگیهایی دارد که روز ندارد.
ایام سال هم هر کدام پارهای از زمان هستند اما در روایات و کتب مربوطه زیاد میبینیم که ثواب زیادی را برای عملی در وقتی خاص معرفی کردهاند، این مسأله به علت ویژگی و تأثیر خاص آن زمان است که چند و چون آن برای همه اما دقیق مشخص نمیباشد. ایام رجب و شعبان هم دارای ویژگیهایی هستند که بعضی عبادات از جمله روزه، استغفار و صلوات در آنها تأکید شده است.
2. از بین همه زمانها ماه مبارک رمضان جایگاه فوقالعادهای برای سیر الی الله دارد. پیامبر اکرم در خطبه معروف شعبانیه «در مفاتیح الجنان موجود میباشد» ویژگیهای آن را ذکر کردهاند که هر سالک الی الله را تشویق، ترغیب و مشتاق بهرهمندی بیشتر از آن میکند، مسألهای که مطرح است اینکه یک فوتبالیست بدون آمادگی بدنی لازم نمیتواند نود دقیقه بدود، سالک الی الله هم در مسیر خود هر چه آمادگی بیشتری داشته باشد بیشتر میتواند از این ماه بهره بگیرد.
3. بهرهگیری بیشتر از ماه مبارک رمضان و آمادگی قبلی برای آن به معنای این نیست که رجب و شعبان صرفا برای بهرهگیری از ماه رمضان فضیلت داشته باشد بلکه آنها جایگاه خود را دارند که اگر کسی استفاده کند از ماه رمضان هم بهره بیشتری میبرد.
4. واجب و حرام بودن امور با توجه به مفاسد و مصالحی است که خالق حکیم احاطه کامل بر آن دارد و بر اساس آن برنامههای انسان ساز خود را در قالب احکام خمسه (واجب، حرام، مستحب، مکروه و مباح) ارائه داده است. و بر همین اساس روزه رجب و شعبان را مستحب و روزه ماه مبارک رمضان را واجب کرده است.
